——————————————————————————————————

Ορισμός / ερμηνεία :

Kάθε  σωματική / κινητική  δραστηριότητα που μέσω της μυϊκής προσπάθειας έχει ως αποτέλεσμα ενεργειακή κατανάλωση / δαπάνη, με σκοπό τη βελτίωση της υγείας, της σωματικής απόδοσης και ευρωστίας (fitness).

Επίπεδα  Σωματικής  Δραστηριότητας (Physical Activity Level)

• Συνήθεις τυπικές καθημερινές δραστηριότητες “ρουτίνας”

(νοικοκυριό, ψώνια, κηπουρική, Η/Υ, TV)

• Tυπική επαγγελματική δραστηριότητα

(αφορά τις συνθήκες εργασίας)

• Άσκηση κατά τον ελεύθερο χρόνο :

• Επίπεδο συναγωνισμού (sports)

• Μη-αγωνιστικού τύπου (ψυχαγωγία, αναψυχή, fitness), δηλαδή  ως  μέσο  ελέγχου του σωματικού βάρους και προώθησης της υγείας.

——————————————————————————————————-

1. Η άσκηση είναι απαραίτητη για τη συντήρηση της φυσικής δομής και λειτουργίας του σώματος. Η έλλειψη άσκησης έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια σκελετικής μυϊκής μάζας και δύναμης, τη μείωση της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου και της καρδιαγγειακής λειτουργίας, την απώλεια οστικής μάζας και ευκαμψίας των αρθρώσεων, την επιτάχυνση της φθοράς στην ισορροπία, στον έλεγχο και την ταχύτητα των κινήσεων με τη γήρανση. Σήμερα με τον πληθυσμό > 60 ετών να αυξάνεται σε πρωτοφανή επίπεδα, οι εκφυλιστικές ασθένειες και τα χρόνια νοσήματα φθοράς (που σχετίζονται άμεσα με τη γήρανση) αποτελούν κορυφαία ιατρικά προβλήματα δημόσιας υγείας. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, επιβάλλεται η λήψη των αναγκαίων μέτρων διατροφής και άσκησης για τη διατήρηση της υγείας και λειτουργικής ικανότητας των ανθρώπων μέσης και προχωρημένης ηλικίας.

2. Είναι διεθνώς τεκμηριωμένο ότι η κατάλληλη, υπομέγιστης έντασης, συστηματική μυϊκή άσκηση, που συνδυάζει αερόβια αντοχή και μυϊκή ενδυνάμωση (ασκήσεις μεγάλων μυϊκών ομάδων), προστατεύει αποτελεσματικά την υγεία του ασκούμενου οργανισμού και προκαλεί ευεργετικές επιπτώσεις στο μεταβολικό, φυσιολογικό και ψυχολογικό επίπεδο τόσο των υγιών, όσο και των ατόμων που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις (χαρίζοντας σωματική και ψυχική ευεξία). Οι επιθυμητές προσαρμογές, ως αποτέλεσμα της σωματικής άσκησης, που συνιστούν τη σωματική επάρκεια στον άνθρωπο, αφορούν κατά κύριο λόγο στην αερόβια ικανότητα και κατά δεύτερο λόγο στο νευρομυϊκό συντονισμό, στη μυϊκή δύναμη / αντοχή, στην κινητικότητα των αρθρώσεων και στη σύνθεση / σύσταση του σώματος. Aπαραίτητες προϋποθέσεις είναι η καθοδήγηση ειδικού επαγγελματία και ο ιατρικός έλεγχος.

3. Σειρά επιδημιολογικών ερευνών αποκάλυψε ότι τα χαμηλά επίπεδα καρδιο-αναπνευστικής αντοχής, όσο και μυϊκής δύναμης, έχουν αναγνωριστεί πλέον ως σημαντικοί επιβαρυντικοί παράγοντες αυξημένης καρδιαγγειακής θνησιμότητας και νοσηρότητας σε υγιείς και ασθενείς ενήλικες. Eπομένως η βελτίωση της καρδιο-αναπνευστικής αντοχής και της μυϊκής δύναμης, ως απαραίτητων βασικών συντελεστών της υγείας μας, αποτελεί το μοναδικό φυσικό αντίδοτο και ασπίδα προστασίας στα χρόνια νοσήματα φθοράς του σύγχρονου ανθρώπου (Blair & Brodney, 1999 – Kodama et al, 2009).

4. Οι σημαντικές συνιστώσες της φυσικής κατάστασης, που έχουν να κάνουν με την υγεία, εκφράζονται σε πέντε (5) βασικές μορφές :

• Η Μορφολογική (ΒΜΙ, σύνθεση του σώματος, κατανομή του λίπους, υποδόριο και ενδοκοιλιακό λίπος, πυκνότητα οστικής μάζας, ευκαμψία)
• Η Μυϊκή (δύναμη, ισχύς, αντοχή στη δύναμη)
• Η Κινητική (ευκινησία, ισορροπία, νευρομυϊκός συγχρονισμός, ταχύτητα αντίδρασης)
• Η Καρδιο-αναπνευστική (μέγιστη πρόσληψη οξυγόνου / αερόβια  ικανότητα, καρδιαγγειακή λειτουργία,λειτουργία πνευμόνων, αρτηριακή πίεση)
• Η Μεταβολική (ανοχή στη γλυκόζη, ευαισθησία στην ινσουλίνη, βελτίωση του profile λιπιδίων και λιποπρωτεϊνών, οξειδωτική ικανότητα).

5. Αλήθεια τι θα λέγατε αν σας προσφέρανε σχεδόν ΔΩΡΕΑΝ ένα αγαθό το οποίο θα σας χάριζε ζωτικότητα, ποιότητα ζωής, απαλλαγή από το άγχος, καλή φυσική κατάσταση, προλαμβάνοντας ή/και θεραπεύοντας ορισμένες ασθένειες χωρίς παρενέργειες ? Ακούγεται ίσως πολύ ωραία κάτι τέτοιο κι εύλογα δημιουργούνται απορίες εάν υπάρχει και αν πράγματι διατίθεται χωρίς μεγάλο κόστος… Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει και το μόνο “κόστος” που απαιτεί είναι λίγο από το χρόνο μας… Το κοινωνικό αυτό αγαθό είναι η σωματική άσκηση !! Πως μπορούμε να την υιοθετήσουμε ως στάση ζωής μακροχρόνια ? Με μια πολύ μικρή επένδυση χρόνου μόλις των 30 min καθημερινά !! Όμως το ερώτημα, που παραμένει εδώ και τόσα χρόνια ανοικτό, είναι το γιατί μόνο 2 στους 10 Έλληνες έχουν επενδύσει ως στάση ζωής να γυμνάζονται συστηματικά;

     6. Βασικοί μηχανισμοί παρέμβασης της σωματικής άσκησης σ΄ ότι αφορά τη μείωση του σωματικού βάρους                  αποτελούν :

• Η αύξηση της καταναλισκόμενης ενεργειακής δαπάνης
• Οι ευνοϊκές μεταβολές στη σύσταση σώματος
• Η ευνοϊκότερη τροποποίηση της διατροφικής συμπεριφοράς (βελτίωση του αυτοέλεγχου).

7. Κατά τον Πλάτωνα (Νόμοι Β, 61) για την τέλεια ευεξία του ανθρώπου, το σώμα πρέπει να διαθέτει τις “υπ’ αυτώ αρετάς”, που είναι η υγεία, η ευαισθησία (“το οξύ οράν και ακούειν και πάντα όσα εύχεται των αισθήσεων έχειν”), η ισχύς και το κάλλος. Αρχή δε του κάλλους είναι η συμμετρία του σώματος προς τα ίδια αυτού μέρη και προς την ψυχή.

8. Σ΄ ότι αφορά την παχυσαρκία, είναι κοινές οι διαπιστώσεις του συνόλου της διεθνούς επιστημονικής βιβλιογραφίας ότι η συστηματική μυϊκή άσκηση (υπομέγιστης έντασης) συνολικής xρονικής διάρκειας τουλάχιστον ≥ 300 min/εβδ. (ή ενεργειακής δαπάνης ≥ 1500 Kcal /εβδ.) :

• Επιβάλλεται ως αναπόσπαστο μέρος κάθε μορφής επιστημονικής θεραπευτικής παρέμβασης της παχυσαρκίας, τόσο για την φάση αδυνατίσματος / απώλειας βάρους, όσο και στη φάση συντήρησης του απωλεσθέντος σωμ. βάρους.

• Προκαλεί ευεργετικές ποιοτικές μεταβολές στην σύσταση σώματος (ελαχιστοποίηση του πολύτιμου μυϊκού ιστού και της άλιπης μάζας σώματος)

• Φαίνεται να αποτελεί την μοναδική ευνοϊκή στρατηγική για τη μακροχρόνια διατήρηση κι έλεγχο του απωλεσθέντος σωματικού βάρους, με εξαιρετικά μειωμένο τον κίνδυνο εμφάνισης υποτροπών επανάκτησης βάρους. Κατά τη γνώμη μου, χωρίς την ισόβια εφαρμογή σωματικής άσκησης η υποτροπή της παχυσαρκίας μάλλον είναι αναπόφευκτη.

• Προάγει καθοριστικά τον ψυχισμό και τη συμμόρφωση των παχύσαρκων ατόμων στην ακολουθούμενη δίαιτα (με καλύτερο επίπεδο αυτοεκτίμησης και αυτοελέγχου), με την έμμεση καταστολή της όρεξης και επιθυμίας για φαγητό.

9. Σύμφωνα με τους επίσημους διεθνείς επιστημονικούς οργανισμούς οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι ενήλικες ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε προγράμματα και δραστηριότητες άσκησης ισοδύναμης ενεργειακής δαπάνης ~ 1.500–2.500 kcal/εβδ. Η οδηγία αυτή αντιστοιχεί σε περίπου 225-300 min/εβδ. άσκησης μέτριας έντασης, μέσω 5 συνεδριών των 45-60 min την εβδομάδα. Θα συνιστούσα πριν από την έναρξη κάθε προγράμματος άσκησης / ενδυνάμωσης, ιδίως σε άτομα > 40 ετών, να γίνεται απαραίτητα διαγνωστικός προ-αθλητικός έλεγχος και αξιολόγηση από ειδικευμένους επιστήμονες (φυσικοθεραπευτή, καρδιολόγο, παθολόγο). Μάλιστα, δεν είναι ανάγκη η προπόνησή σας να διαρκεί πολύ. Συχνά πέφτουμε στην νοοτροπία του “όλα ή τίποτα” ή ορίζουμε έναν αυθαίρετο χρόνο που πρέπει να αθληθούμε για να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ωστόσο, ακόμη και οι προπονήσεις σύντομης χρονικής διάρκειας μπορούν να είναι ευεργετικές για την καρδιαγγειακή μας υγεία. Οποιαδήποτε μορφή άσκησης που διαρκεί από 15 έως 30 λεπτά, ακόμα κι αν δεν είναι υψηλής έντασης, είναι πολύ ωφέλιμη. Nα θυμάστε : “το λίγο είναι πάντα καλύτερο από το καθόλου”. Σημείο προσοχής : Το πρόγραμμα άσκησης συνιστάται να αρχίζει σταδιακά και αυστηρά μετά τις πρώτες 4 εβδομάδες από την έναρξη της δίαιτας αδυνατίσματος.

10. Οποιαδήποτε μορφή αύξησης της σωματικής δραστηριότητας κάθε ατόμου (και όχι μόνο στα υπέρβαρα άτομα), την οποία θα κάνει με  ευχαρίστηση  και θα μπορεί να διατηρήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, κατανεμημένη σε μικρές “δόσεις” σε  όλη  τη  διάρκεια  της ημέρας, είναι μακροπρόθεσμα πιο αποτελεσματική στρατηγική συγκριτικά με ένα πιο υψηλής έντασης πρόγραμμα άσκησης, για το οποίο οι σχετικές έρευνες αποκάλυψαν ότι έχει εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό πρόωρης εγκατάλειψης σε όλες τις ηλικίες. Το πρόγραμμα πρέπει να έχει και εξατομικευμένους χαρακτήρες και στόχους. Η άσκηση θα πρέπει να αποβλέπει στη ψυχαγωγία, στη δημιουργία νέων ενδιαφερόντων και φυσικά να είναι ευχάριστη. Θα πρέπει το  ασκούμενο άτομο να ενθαρρύνεται και να υποστηρίζεται ψυχολογικά, επειδή ένα μεγάλο ποσοστό παχύσαρκων απογοητεύεται από αρκετές αιτίες (μη- θεαματική ελάττωση βάρους, εύκολη κόπωση, έλλειψη αυτοπεποίθησης, αδυναμία εκτέλεσης ορισμένων ασκήσεων) και εγκαταλείπει την προσπάθεια. Για τη διατήρηση ή/και απώλεια του σωματικού βάρους απαιτείται ένας δραστήριος τρόπος ζωής με καθημερινή αυξημένη φυσική δραστηριότητα.

11. Η σωματική δραστηριότητα έχει αποδειχθεί πως είναι ο καλύτερος “υποστηρικτής” της προσπάθειας των ατόμων για τη διατήρηση του σωματικού βάρους που ακολουθεί την περίοδο απώλειας. Το 90% περίπου των ατόμων που διατηρούν σε μακροχρόνια βάση το απωλεσθέν σωματικό βάρος αθλούνται σε συστηματική βάση  ( > 2 φορές την εβδομάδα). Η μόνη διαφοροποίηση, για τη φάση της πολυπόθητης συντήρησης του απωλεσθέντος βάρους, αφορά την απαίτηση καθημερινής ενεργειακής δαπάνης μεταξύ 300 και 400 kcal (ή τουλάχιστον 2500 kcal/εβδ.), μέσω οποιασδήποτε μορφής σωματικής άσκησης διάρκειας ~ 1 h / ημ. Για το σκοπό αυτό να τονιστεί ότι σημασία δεν έχει τόσο η ισχύς της προσπάθειας που καταβάλλεται (ή η ταχύτητα της μετακίνησης), όσο το απόλυτο έργο που εκτελείται.

12. Υποκινητικότητα ή σωματική αδράνεια (physical inactivity, exercise deficit disorder)

Κύριο χαρακτηριστικό στις σύγχρονα ανεπτυγμένες χώρες. Ίσως η περισσότερο διαδεδομένη και ύπουλη γενεσιουργός αιτία σωρείας μεταβολικών και παθολογικών επιπλοκών της υγείας, που σε τελικό στάδιο αυξάνουν δραματικά τη νοσηρότητα και θνησιμότητα του πληθυσμού. Η παχυσαρκία βρίσκεται στο επίκεντρο της φυσιοπαθολογίας πολλών τέτοιων διαταραχών (ως ένας σύγχρονος “δούρειος ίππος”), αφού δεν υπάρχει σχεδόν καμμία νόσος που να μην παρουσιάζει άμεση ή έμμεση συσχέτιση μ΄ αυτήν !!!

Κατά τη γνώμη μου, μολονότι έχει επικρατήσει κοινώς η πεποίθηση ότι στην παχυσαρκία παρατηρείται υπερκατανάλωση τροφών, φαίνεται ότι η εμφάνιση της παχυσαρκίας προκύπτει τελικά μάλλον ως αποτέλεσμα της υποκινητικότητας και σωματικής αδράνειας του ατόμου. Δόθηκε δηλαδή απάντηση στο δίλημμα : “Η παχυσαρκία προκαλεί υποκινητικότητα ή το αντίστροφο ?”…, παρ΄ ότι λειτουργούν και οι δύο παράγοντες αμφίπλευρα στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.  Υπολογίζεται ότι ποσοστό ~ 70-85% των κατοίκων στα σύγχρονα αστικά κέντρα έχουν εγκαταλείψει κάθε μορφή σωματικής δραστηριότητας και οδηγούνται σταδιακά σε βιολογική παρακμή, γεγονός που έχει ως συνέπεια τη σοβαρότατη μείωση των ορίων αντοχής κι ενεργητικής απόδοσης του οργανισμού για την εκτέλεση βασικών κινητικών δραστηριοτήτων (εύκολη κόπωση). Είναι λυπηρό, αλλά και χαρακτηριστικό νοοτροπίας και προθέσεων το γεγονός, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παχύσαρκων ατόμων τηρεί με απόλυτη αυστηρότητα το “νόμο” της ελάχιστης σωματικής προσπάθειας. Παρατηρείται μεγάλη απροθυμία συμμετοχής σε σωματικές δραστηριότητες την ίδια στιγμή, που, σχεδόν όλοι, αποδέχονται χωρίς δισταγμό την αναγκαιότητα συστηματικής άσκησης.  Δυστυχώς αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται, αλλά ταυτόχρονα αυξάνεται και το σωματικό βάρος (ο φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται). Οι περισσότεροι θυμούνται τη σωματική άσκηση μόνο σε δύσκολες στιγμές “υπαρξιακής” κρίσης, τότε δηλαδή που το ίδιο τους το σώμα γίνεται αντικείμενο “μίσους”..!!!

Προφανώς όλα αυτά συμβαίνουν, επειδή οι χωρίς κόπο και σύντομες προσπάθειες (μέσω αυστηρών εξαντλητικών διαιτών) είναι αυτονόητα ελκυστικές (έντονη διακαής επιθυμία), αναμένοντας ταχύτατα αποτελέσματα ως τη “μαγική συνταγή” και αδιαφορώντας για το ιατρικό κόστος που συνεπάγεται για την υγεία τους… Όλα δηλαδή θυσιάζονται στην απέλπιδα προσπάθεια απαλλαγής από το μόνιμο πρόβλημα, μπροστά στο βωμό της ζυγαριάς και του υπερφιλόδοξου χρονικού στόχου αδυνατίσματος. Κατά κανόνα επέρχεται γρήγορη απογοήτευση από τη νέα αυτή αποτυχία (που οδηγεί σε νέα κι ενδεχομένως μεγαλύτερη επανάκτηση βάρους), παραβλέποντας το γεγονός ότι λανθασμένες αντιλήψεις και πρακτικές 10-ετιών δεν διορθώνονται μόνο σε μερικές εβδομάδες “συμμόρφωσης”. Το πρόβλημα με την άσκηση / άθληση είναι το γεγονός ότι δεν επιφέρει τα άμεσα κι εντυπωσιακά αποτελέσματα, σε μικρό χρονικό διάστημα, που εμφανίζει η αποκλειστική εφαρμογή δίαιτας αδυνατίσματος..!!!

Η εσωτερική παρακίνηση κάθε υπέρβαρου ατόμου είναι η απόλυτη προτεραιότητα που θα πρέπει να επιδείξει για τη μακροχρόνια συστηματική σωματική δραστηριότητα. Οι πρώτες εβδομάδες μπορεί να είναι “δύσκολες”, αλλά τα καλά αποτελέσματα δεν θ΄ αργήσουν να εμφανιστούν :

Αίσθημα ευεξίας, καλύτερος ύπνος, περισσότερη ενεργητικότητα, αύξηση ενεργειακού μεταβολισμού, ευνοϊκή ρύθμιση όλων των δεικτών και παραμέτρων της υγείας. Η μεταβολή στο σωματικό βάρος μπορεί να είναι μικρή, αλλά παράλληλα σταθερή, υγιεινή και μόνιμη…

Οι κίνδυνοι από τη σωματική άσκηση είναι σχεδόν μηδαμινοί (ελάχιστοι) συγκριτικά με τα οφέλη που μας παρέχει… Αποτελεί ίσως το μοναδικό αντίδοτο στη βιολογική φθορά που προκαλεί στη σημερινή εποχή η μάστιγα της υποκινητικότητας και μάλιστα, δεν προσθέτει μόνο ΧΡΟΝΙΑ στη ζωή, αλλά και ΖΩΗ στα χρόνια διαβίωσης του ανθρώπου (επένδυση προληπτικής υγείας και ποιότητας ζωής).

ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΕΣ  ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΕΣ  “ΑΙΤΙΕΣ”  ΠΡΟΩΡΗΣ

 ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ  Ή  ΑΠΡΟΘΥΜΙΑΣ  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ,  ΑΠO

ΤΟΥΣ  ΥΠΕΡΒΑΡΟΥΣ,  ΣΤΑ  ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ  ΑΣΚΗΣΗΣ

————————————————————————————————————————-

• Έλλειψη ελεύθερου χρόνου απο αυξημένες υποχρεώσεις
• Ασθένεια, ατύχημα, ενόχληση, πόνος
• Δυσαρέσκεια / μη- ικανοποίηση (“έχασα πολύ λίγα κιλά…”)
• Ανία, πλήξη και αδιαφορία (“δεν είμαι αθλητικός τύπος…”)
• Ανικανότητα ακι αδυναμία (“είμαι πολύ κουρασμένος…”)
• Διακοπές και αργίες (“μου μένει μόνο ένα Σαββατοκύριακο…”)
• Μεγάλες αποστάσεις των χώρων άθλησης
• Επαγγελματικό stress
• Μεγάλη ηλικία συμμετοχής και χαμηλό επίπεδο απόδοσης (“δεν είναι για εμένα αυτά…”)
• Έλλειψη κατάλληλων χώρων άθλησης
• Απομόνωση κι αίσθηση ντροπής για τη σωματική τους εμφάνιση
• Προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες
• Αρνητικές εντυπώσεις για την άσκηση (“έχει μικρή αξία…”)

————————————————————————————————————————-

 ** Πόσες και πόσες φορές έχουμε ξεκινήσει κάποια μορφή άσκησης με πολύ ενθουσιασμό αλλά πολύ γρήγορα βλέπουμε τον εαυτό μας να τα παρατάει ?  Πιθανόν περισσότερες από όσες θα θέλαμε !! Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δυσκολευόμαστε να επιμείνουμε σε ένα πρόγραμμα άσκησης. Μερικές φορές παραιτούμαστε για λόγους πέρα από τον έλεγχό μας, μια ασθένεια, για παράδειγμα, ή έναν τραυματισμό.  Άλλες πάλι για ασήμαντη αφορμή χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος…

      Δυνητικοί παράγοντες για τη βελτίωση της  αφοσίωσης / συμμόρφωσης

        στο πρόγραμμα άσκησης / άθλησης  και συστάσεις για  την  υιοθέτηση

ενός πιο δραστήριου τρόπου ζωής

    ——————————————————————————————————————-

• Επιλογή του κατάλληλου τύπου άθλησης.
• Προγραμματίστε υπεύθυνα και σωστά το χρόνο σας και τη συγκεκριμένη ώρα άθλησης.
• Να είστε συνεπείς στην εφαρμογή τους.
• Να καταγράφετε συστηματικά την πρόοδο και τις επιδόσεις σας.
• Βρείτε παρέα και άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα…
• Ενταχθείτε σε ομαδικές δραστηριότητες με σκοπό την ανακάλυψη νέων ενδιαφερόντων (κίνητρα παρότρυνσης και αλλαγής νοοτροπίας)…
• Να έχετε αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία…
• Μην εγκαταλείπεις την προσπάθεια, μην παραιτείσαι…, προσπάθησε περισσότερο..!!
• Μην αποδέχεσαι τις αδυναμίες σου…
• Πάλεψε για τη βελτίωση, όχι για την τελειότητα… 
• Συνεχής αναβλητικότητα : Ο μεγάλος αντίπαλος του εαυτού μας…
• Δεν έχει σημασία το είδος της άσκησης που ακολουθείς, όσο η συνέπειά σου σε αυτό.
• Γυμνάσου στα δικά σου όρια και μη διστάσεις καθόλου να ζητήσεις τη βοήθεια ενός επαγγελματία personal trainer. Όσο περισσότερο ασκείσαι τόσο πιο εύκολη γίνεται  η άσκηση και μειώνεται ο κίνδυνος τραυματισμών.
• Δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Εσύ είσαι η προτεραιότητά σου. Η άσκηση δεν είναι πολυτέλεια ούτε μόδα…  Είναι η υγεία σου, η καλή σου διάθεση, η εξωτερική και εσωτερική ομορφιά σου…

   ——————————————————————————————————————

 Αποδεδειγμένα  οφέλη  των  προγραμμάτων  συστηματικής Άσκησης  σε  Ενήλικες  (τουλάχιστον 3 φορές / εβδ.)

• Βελτίωση της καρδιο-αναπνευστικής αντοχής και του μεταβολικού ρυθμού
• Αποτελεσματικότερη χρησιμοποίηση των ενεργειακών υποστρωμάτων του οργανισμού
• Αύξηση της μυϊκής δύναμης και ισχύος
• Διατήρηση ή /και αύξηση σε ικανοποιητικό επίπεδο του μυϊκού όγκου, του κινητικού ελέγχου / νευρομυϊκού συντονισμού και της ευλυγισίας
• Αποτελεσματικός έλεγχος και διατήρηση του σωματικού βάρους με πιο ισορροπημένες διατροφικές επιλογές (αυτή την επίδραση μόνο η άσκηση την προκαλεί)
• Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού (αντοχή στις λοιμώξεις, μείωση του οξειδωτικού stress )
• Παρουσιάζει αντιθρομβωτική δράση
• Συμβάλλει τα μέγιστα στην μείωση των προδιαθεσικών παραγόντων κινδύνου για τις καρδιαγγειακές παθήσεις
• Αυξάνει το επίπεδο της “αγγειο-προστατευτικής” HDL- Χοληστερόλης
• Ρυθμίζει ευνοϊκά την αρτηριακή πίεση, τη στάθμη των λιπιδίων αίματος, την ευαισθησία στην ινσουλίνη και τη δυσανεξία της γλυκόζης
• Συμβάλλει στην ενίσχυση της πυκνότητας της οστικής μάζας (συμπαγής δομή) και προλαμβάνει την εμφάνιση οστεοπόρωσης
• Βελτίωση του δείκτη ψυχοσωματικής ισορροπίας, με περισσότερο αποδοτική εργασία
• Απαλλαγή από αϋπνίες και ανακούφιση από υπερένταση, άγχος κι έντονη ψυχική καταπόνηση
• Προαγωγή ψυχικής υγείας, ευεξίας κι ενεργητικής τόνωσης του οργανισμού
• Διατήρηση ενεργητικής σεξουαλικής διάθεσης (libido)
• Επιβράδυνση των μορφολογικών και λειτουργικών μεταβολών που συνοδεύουν το γήρας.

   ———————————————————————————————————————–

13. Ειδική “συνταγογράφηση” άσκησης σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα… Ποια μορφή άσκησης είναι πιο αποτελεσματική ?

Συστηματική ανασκόπηση με μετα-ανάλυση δικτύων (network meta-analysis) και σύγκριση 5 διαφορετικών μορφών άσκησης ως προς τη δυνατότητά τους να μειώνουν τον καρδιο-μεταβολικό κίνδυνο ή τους παράγοντες που σχετίζονται με αυτόν. Συμμετείχαν συνολικά 4.331 ασκούμενοι (59 % γυναίκες, μέσης ηλικίας 38.7 ετών)… Στη μελέτη αυτή συνεργάστηκαν επιστήμονες από 3 χώρες (Ελλάδα, ΗΠΑ και Δανία)… H σημαντική μείωση του καρδιο-μεταβολικού κινδύνου σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα απαιτεί συνδυαστικές μορφές άσκησης, ειδικά δε το συνδυασμό ασκήσεων μυϊκής ενδυνάμωσης και αερόβιας αντοχής.